මගේ කතරට දිය පොදක් විය...
පුංචි තරුවක් මෙන් පාය ඇවිදින්...
සඳක් නැති මට ආලෝකයක් විය...
විලක් මත පිපි මලක් මෙන් නුඹ...
මගේ දිවියම සුවද කරවිය..නමුදු,
සිත්තමක් සේ ඇදී නුඹ
කැළැල් කලෙ ඇයි නුඹෙම සිතුවම
සඳ බස ගිය පසු නැගෙන හිරු මෙන්
මගේ දිවියෙ තනිකම මැකු නුඹ...
මුහුදු රළ මෙන් ගස අවුදින්...
මගෙ ආත්මය සිප ගන්නට විය
බිඳෙන් බිඳ එක්වි පිරුණු කළයක් මෙන්...
මගෙ සිතද පිරුණි ඔබෙ සෙනෙහසින්
නමුදු,
තිළිණයක් මෙන් ලගට ඇවිදින්
ඇයිද මෙලෙසින් රිදුම් දෙන්නෙ...
ඇඩෙන්න ලියලා,, මට විතරක් වැඩිපුර ඇඩෙන්න ලියලා,,
ReplyDeleteලස්සනයි